ဒုိ႔ဘာသာ (၂) ကုိးကြယ္တတ္ဖုိ႔

ကမၻာေပၚမွာရွိေနတဲ့ဘာသာႀကီးေလးမ်ဳိးကုိ အၾကမ္းအားျဖင့္

(၁) ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ မွီခုိအားကုိးရေသာဘာသာနဲ႔

(၂) သူမ်ားကုိ မွီခုိအားကုိးရေသာဘာသာလုိ႔

ႏွစ္မ်ဳိးခြဲႏုိင္တယ္။

ဒီႏွစ္မ်ဳိးထဲမွာ ဗုဒၶဘာသာက နံပါတ္ (၁) အမ်ဳိးအစားပါ။

မိမိသည္သာလွ်င္ မိမိ၏ ကုိးကြယ္ရာျဖစ္၏၊

မိမိမွတပါး အဘယ္သူသည္ (မိမိ၏) ကုိးကြယ္ရာ ျဖစ္ႏုိင္ပါအံ့နည္း၊

(အတၱာ ဟိ အတၱေနာ နာေထာ၊ ေကာဟိ နာေထာ ပေရာ သိယာ)

{One is one’s own refuge, who else could be the refuge?}

လုိ႔ မိမိကုိယ္ကုိ အားကုိးဘုိ႔အတြက္ ဘုရားရွင္က တိတိပပ ျပတ္ျပတ္သားသား

ေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။

ယုံၾကည္ ကုိးကြယ္ ဆည္းကပ္တာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး

ကုိယ္ယုံၾကည္ ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္တဲ့

ဘုရားရွင္အေၾကာင္းေလး နည္းနည္းေတာ့ သိထားသင့္တယ္။

မ်ဳိးႏြယ္အမည္ ေဂါတမ၊ ကုိယ္ပုိင္အမည္ သိဒၶတၳေခၚတြင္တဲ့

ဘုရားရွင္ကုိ ဘီစီ ၆ ရာစုႏွစ္အတြင္း

အိႏၵိယေျမာက္ပုိင္း၊ သက်မင္းတုိ႔၏ တုိင္းႏုိင္ငံ (ယခုနီေပါျပည္) မွာ

ခမည္းေတာ္ ဘုရင္သုေဒၶါဒန၊ မယ္ေတာ္ မာယာတုိ႔က ေမြးဖြားခဲ့တယ္။

အဲ့ဒီေခတ္ အဲ့ဒီအခါ ဓေလ့ထုံးစံအတုိင္း

သိဒၶတၳမင္းသားသည္ အသက္ငယ္ရြယ္စဥ္ ၁၆ ႏွစ္သားအရြယ္မွာ

ယေသာ္ဓယာ ဆုိတဲ့အမ်ဳိးသမီးနဲ႔ ထိမ္းျမားလက္ထပ္ခဲ့တယ္။

ရွင္ဘုရင့္သားဆုိေတာ့ သူ႔ ငယ္ဘ၀ကုိ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာဘဲ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတာေပါ့။

ဒါေပမဲ့ ဘ၀၏သေဘာအစစ္အမွန္ျဖစ္တဲ့

လူေလာကရဲ႕ ဒုကၡဆင္းရဲေတြကုိ ေတြ႔ျမင္သိရွိသြားၿပီး

အဲ့ဒီ၀ဋ္ဆင္းရဲမွ လြတ္ေျမာက္ေရးနည္းလမ္းကုိ

ရွာေဖြဖုိ႔ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ခ်မွတ္ခဲ့တယ္။

တစ္ဦးတည္းေသာသား ရာဟုလာကုိ ေမြးဖြားၿပီး မၾကာမီ

အသက္ ၂၉ ႏွစ္အရြယ္တြင္

သိဒၶတၳသည္ ထီးနန္းကုိ စြန္႔ပစ္ခဲ့ကာ ေတာထြက္ေတာ္မူခဲ့တယ္။

ေတာထြက္လာတဲ့ (သိဒၶတၳ) ေဂါတမဟာ အိႏၵိယႏုိင္ငံ ဂဂၤါျမစ္၀ွမ္းတေၾကာ လွည့္လည္ၿပီး

နာမည္ႀကီး ဘာသာေရးတရားေဟာဆရာမ်ားနဲ႔ေတြ႔ဆုံကာ

သူတုိ႔ရဲ႕ နည္းနာနိႆယမ်ားကုိ ေလ့လာခဲ့ပါေသးတယ္။

ကုိယ္တုိင္လဲ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ၿခဳိးၿခဳိးၿခဳံၿခံ ေျခာက္ႏွစ္တုိင္တုိင္ က်င့္ခဲ့ပါတယ္။

ေျခာက္ႏွစ္ၾကာ က်င့္တဲ့ သမရုိးက်လမ္းစဥ္က အဆင္မေျပလုိ႔

ကုိယ္ပုိင္နည္းလမ္း တစ္မ်ဳိး ေျပာင္းက်င့္ၾကည့္ပါတယ္။

ဒီလုိနဲ႔ ညေနခ်မ္းတခ်ိန္၀ယ္ ေနရဥၨရာျမစ္ကမ္းပါး ဗုဒၶဂယာ

(ယခုဘီဟာနယ္ - ဂယာၿမိဳ႔အနီး) သစ္ပင္တစ္ပင္ေအာက္မွာ တရားထုိင္ျဖစ္ပါတယ္။

သက္ေတာ္ (၃၅) ႏွစ္မွာ ေဂါတမရွင္ေတာ္ျမတ္

သဗၺညဳတဥာဏ္ရၿပီး ဘုရားအျဖစ္သုိ႔ ေရာက္ပါတယ္။ ဘုရားျဖစ္ပါတယ္။

ဘုရားျဖစ္ၿပီးေနာက္

ဗာရာဏသီအနီး ဣသိပတန (ယခု ဆာရ္နသ္) ရွိ

ဥယ်ာဥ္တစ္ခုမွာ တရားအတူက်င့္ဖက္ျဖစ္ခဲ့ဘူးတဲ့

ပဥၥ၀ဂၢီငါးဦိကုိ တရားဦး ေဟာပါတယ္။

သက္ေတာ္ (၃၅) ႏွစ္မွာ ဘုရားျဖစ္ၿပီး (၄၅) ႏွစ္ၾကာ တရားေဟာကာ

သက္ေတာ္ (၈၀) မွာ

ကုသိနာ႐ုံျပည္၊ အင္ၾကင္းဥယ်ာဥ္မွာ ပရိနိဗၺာန္ျပဳေတာ္မူတယ္။

ဒါဘုရားရွင္ရဲ႕ ဘ၀ အက်ဥ္းေလးပါ။

လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၂၅၀၀ ေက်ာ္က ေပၚေပါက္ခဲ့တဲ့ ဒီ ဗုဒၶဘုရားရွင္ေတာ္ကုိ

ဒုိ႔ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ ဘယ္လုိ စိတ္ကူးေတြနဲ႔ ယုံၾကည္ၾကတာလဲ။

ဘယ္လုိ စိတ္ကူးေတြနဲ႔ ကုိးကြယ္ၾကတာလဲ။

ဘယ္လုိစိတ္ကူးေတြနဲ႔ ရွိခုိးၾကာတာလဲ။

ဒါနဲ႔စပ္လုိ႔ ေတြ႔ဘူးတဲ့ တရုတ္ဒကာႀကီးတစ္ေယာက္ကုိ သတိရမိတယ္။

စာေရးသူ အခုေနေနတဲ့ ေက်ာင္းကုိ တ႐ုတ္ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ေယာက္

သူအလုပ္မသြားခင္ မနက္တုိင္း လာေလ့ရွိတယ္။

ဘုရားကုိ ဆီမီးပူေဇာ္တယ္၊ အေမႊးတုိင္ ထြန္းတယ္၊ ဘုရားရွိခုိးတယ္။

ဒါသူေန႔စဥ္လုပ္ေနတဲ့ အလုပ္။

တစ္ေန႔ စာေရးသူထံလာ သူလာတယ္။ ေလွ်ာက္တယ္။

သူတဲ့၊

ေန႔စဥ္ ဘုရားကုိ ဆီမီးပူေဇာ္ပါတယ္တဲ့၊

အေမႊးတုိင္ ထြန္းပါတယ္တဲ့၊ ဘုရားရွိခုိးပါတယ္တဲ့။

သူ႔ရဲ႕ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းအလုပ္က အေလးအပင္ေတြ မ-ရတာတဲ့၊

ၿပီးခဲ့တဲ့လက အခန္႔မသင့္ျဖစ္ၿပီး ခါးနာေနတာတဲ့။

ဒါေပမဲ့ ဘုရားထံမွာ သူေန႔စဥ္လုပ္တဲ့ လုပ္ငန္းေတြ မပ်က္ကြက္ခဲ့ပါဘူးတဲ့။

သူက ေန႔စဥ္ပူေဇာ္ပသေနေပမဲ့ သူက ဘုရားကုိ ဂရုစုိက္ေပမဲ့

သူ႔ကုိ ဘုရားက ဂရုမစုိက္ဘူးတဲ့။

စာေရးသူက

‘ဟ၊ ဘုရားက ဒကာ့ကုိ ဂရုမစုိက္ရေအာင္ ဘာေတြမ်ားျဖစ္ေနလုိ႔တုန္း၊ ရွင္းစမ္းပါအုံးဒကာရဲ႕’

ဆုိေတာ့

တပည့္ေတာ္ခါးနာေနတာ အခုထိမေပ်ာက္ေသးဘူး တဲ့။

ေအာ္၊ ဒကာ့ႏွယ္၊

ဒကာခါးနာေနတာကုိ ဘုရားက ပလႅင္ေပၚက ဆင္းလာၿပီး ႏွိပ္ေပးရအုံးမွာလားဟဲ့

လုိ႔ ေျပာဆုိၿပီး ဗုဒၶဘာသာအေၾကာင္းရွင္းျပကာ

ကထိန္ပေဒသာပင္ကရထားတဲ့ ရွမ္းဆရာႀကီးဦးစုိင္း လိမ္းေဆး လူးခုိင္းလုိက္တာ

ခါးနာ တေျဖးေျဖးသက္သာၿပီး ေပ်ာက္သြားတယ္လုိ႔ သိရတယ္။

ဒီတရုတ္ဒကာႀကီးလုိ ခါးနာေပ်ာက္ခ်င္လုိ႔

ဘုရားရွင္ကုိ ရွိခုိးကုိးကြယ္ၾကတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ အမ်ားႀကီးေနမွာ။

Dhamma Garden Centre မွ ကူးယူပါသည္။